د مارانو جادو

کليوالي خبره ده، وايي چې مار جادوګر دى، سرګر دى، په مرغيو سر کوي.
ما ډېر ځله دا ننداره پخپلو سترګو ليدلې ده، زموږ د کلا په زاړه توت کې به ډېر ځله د مرغيو شورماشور جګ شو.
چې کله به مې په غلا غلا ور وکتل نو د مرغيو په شور زوږ کې به مې په تور مار سترګې ولګېدې چې خونکارې سترګې به يې له ورايه ځلېدې.
مار به د خپل اوږدوالي په امتداد څو څو ځايه پړسېدلى و، داسې لکه په جرابه کې چې د پوندې ځاى را وتلى وي.
ماته دا اټکل ګران نه و، چې د مار په دې پړسېدلو ځايونو کې څه دي.
خو ما ته دا يوه معمى وه، چې څنګه يو مرغه، يو آزاد مرغه د بې وزرو مار ښکار کېږي؟؟
کليوالو به ويل چې مار په دې ښکلو ښکلو مرغيو سر کوي، جادو کوي، دده په سر او جادو کې دومره اثر وي، چې له مرغيو د الوتلو هر چل او هنر اخلي.
مار پخپله خوله کې مرغيو ته د ساړه ژمي غله دانه چې ورته تر خزانې کمه نه ده، ښيي، خو په داسې انداز چې د ښکلو مرغيو سترګې ړوندوي.
خو ماته دا خبرې د منلو وړ نه وې.
ما به له ځان سره ويل، دا ښکلې ښکلې مرغۍ ولې له خپلو وزرونو کار نه اخلي؟
دوى ولې د مار له تورې ګېډې نه د يوې لوړې ونې څانګه غوره نه ګڼي؟
ددوى سترګې ولې دومره ړندې دي... ولې او ولې....
زه ددې مارانو په پشهار او د مرغيو په چرسهار کې را لوى شوم...
خو؛
دا معما هلته حل شوه
چې د فکر او خیال ښکلې مرغۍ مې
د تور مار تر سر او جادو لاندې راغله
او زه ژبون وهلی شوم
زه هغه څه چې وینم
نه یې شم ویلی
او هغه څه چې وایم
نه یې وینم
دا ټول د تور مار سر او جادو ګڼم