غزل

زه د خاموشۍ په انتها کې را پیدا شومه
وای پر ما دې څه وکړل جانانه په غوغا شومه

روغ ومه رنځور دې کړم د مینې لېونی رنځور
داسې چې مثال د هر زمان په دا دنیا شومه

راغلمه بېخوده او بې سده ستا تر دره جان
درومم په مستۍ کې چې واری دې له خندا شومه

ستا د پام نظر ته دویم وارې حاجت پېښ نشو
ځار دې په لومړي ځل په وړه غوندې ادا شومه

ورک شوم لکه ښاخ د وچې ونې خو پیدا شوم بیا
زه په دغه ډول د جانان د لاس امسا شومه

مینه کې د مینې تر کماله رسېدلی شم
ځکه ایله نن خو له غزل سره اشنا شومه

جون ۱۹ ، ۲۰۰۶