غزل
ستا د مینې انداز بېل دی زه یې دا ګڼم صنمه
ستا د تورو سترګو وار د زړه درزا ګڼم صنمه
ستا د مینې په هر ناز خو زه دا هره لحظه مړ شم
مګر ژوند ته چې را ګرځم ستا دوعا ګڼم صنمه
ته را نشې مګر خیال کې زه د مینې حال بیان کړم
زه دا هر څه بیا د مینې انتها ګڼم صنمه
تصور مې زنده ګي کې ستا تر مینې منحصر شو
او ژوندون مې ستا د سترګو یوه ادا ګڼم صنمه
ستا له ما سره د مینې اختلاف داسې پیدا شو
ته یې اور ګڼې صنمه زه یې سا ګڼم صنمه
فبروري ۲۰۰۵ /کابل
posted by محمدالله کمال @ 11:42 AM
0 comments
0 Comments:
Post a Comment
<< Home