غزل

ناست یم کرار ناست یمه د کور په دایره کې
د سرو غونډارو منځ کې د سره اور په دایره کې

بل هېڅ ښایست د مینې مې بیا ونه لید دلبره
چې څرک دې ؤ زما د سترګو تور په دایره کې

له ډېرو مې را تاو کړه د وروۍ د ژبې کرښه
خو هېڅوک پاتې نه شو بیا د ورور په دایره کې

د خیال د تصور د زړه په پرېم کې مې خوندي یې
بل هېڅوک به را نشي د انځور په دایر کې

د زور او د قانون تر منځ توپیر راځنې ورک شي
قانون ته چې څوک غاړه ږدي د زور په دایره کې

زه پاته یم همداسې په نیمګړې دنیاګۍ کې
د خپلو شتو ارمان کې یم د پور په دایره کې