غزل

د نګاه غشی دې وار له ادا راشي

زړه ته کیف د عشق د ښکلې موسکا راشي

ټوله ورځ نه وي چې شپه شي را پیدا شي

یار د ستوري خوی اخیستی بېګا راشي

څک شم وایم بس جانان کېدای شي دا وي

چې کوم وخت د زنځیرونو شرنګا راشي

توره شپه د جدایۍ بیا سپینه ورځ شي

چې لمر مخی یار هم کله پر ما راشي

زنده ګي شي د سرور له نغمو ډکه

چې یو خیال دې بس د خیال په سحرا راشي

ستا کمال به هغه دم نیست او نابود وي

که میلان یې ستا پر ځای په دنیا راشي