غزل

راشه رانږدې شه څومره لرې یې زړګیه
چېرته د نظر وړی کوترې یې زړګیه

زه دې د الفت په ترانو کې غزلبول کړم
ته مې د ژوندون خوږې سندرې یې زړګیه

یاد مې شوې ، نو راغلم په خلوت کې درته ناست یم
ته رازدار د مینې او خبرې یې زړګیه

ستا په دهلېزونو کې یادونه د خواږه جانان
ځکه خو نن خوږ لکه شکرې یې زړګیه

ته چې د ولس په دومره اوښکو کې اوبه نشوې
جوړ د هسکو غرونو له ډبرې یې زړګیه

ښکلی یې، ځلا لرې، جمال لرې کمال لرې
ساز د محبت له مرغلرې یې زړګیه

جولای ۱۱- ۲۰۰۶