غزل

ستا په ښایست کې د خالق داسې شهکار وینمه
چې هرې خواته دې جلوه د سپین رخسار وینمه

ته راته مه وایه چې څه دي ستا په زړه کې یاره
زه دې په سترګو کې د زړه تمام غبار وینمه

د تخیل د رنګینیو نه قربان شمه زه
چې په خزان کې هم د سروګلو بهار وینمه

چا راته وې چې زنده ګي او بنده ګي څه مانا
ما وې دا دواړه چې یو ځای کړمه نو یار وینمه

ته خو نادان یې لاس دې نیسه، پښېمانه به شې
ستا د ګوزار ترشا د پټ غلیم اختیار وینمه

لیندی ۱۳۸۱