Thursday, July 06, 2006

افغان ادبي بهیر ته پېرزوینې



ته رنګینه پاچاهي یې د ښکلاوو

ښکلیه یاره په شېبه شېبه در پېښ شم
عجیب حسن خدای درکړی درته هېښ شم

در وارۍ شه زما ځان او جهان دواړه
د زړه خونه پاس د ستورو آسمان دواړه

ته رنګینه پاچاهي یې د ښکلاوو
خدای دې وساته له ککو د بلاوو

خدای دې وساته د نور په پاچاهۍ کې
درته ناست یمه د مینې دوراهۍ کې

د نړۍ په هر یو ګوټ کې را ښکاره شې
د سپوږمۍ خوی دې اخیستی نظاره شې

زه او ته به سره ناست یو حال به وایو
د لیلې او مجنون زوړ مثال به وایو

د الفت او محبت په زیري باندې
دا نړۍ به په پښتو کړو ټوله لاندې

دا وطن به په ګلونو ټول رنګین کړو
د الفت کرلی تخم به را شین کړو

د یو بل په محبت کې به خدای ستایو
بس همدغه لار به ونیسو پرې پایو

ته په هره خاطره کې یې بهیره
ته د مینې په ناره کې یې بهیره