Thursday, July 06, 2006

غزل



دغه یم مخ ته دې ولاړ یم ستا پام نشته نشته
که دې په سترګو کې د مینې سلام نشته نشته

نن خاموشي ده، ته مبهوت یې زه حیران دریان یم
ستا د وړو وړو خبرو دوام نشته نشته

چې را په یاد شې نو زړګي ته دا تسل ورکوم
دلته د دغه رنګ احساس احترام نشته نشته

چې تر لمانځه وروسته به زه ستا په دیدن پسې تلم
هغه شېبې د مازدیګر او ماښام نشته نشته

دغه کوڅه وه پورې بام و، تې پر سر ولاړه
د تور جهاز له ړوند ګوزاره اوس بام نشته نشته

کماله هغسې یې نشت کړې د جنګونو کفار
لکه په زړونو چې زمونږه آرام نشته نشته

جون ۲۲- ۲۰۰۶