Sunday, July 16, 2006

غزل

چې مړ وم، را ژوندی شوم، ښايي لاس د یارانې و
دا څه عجب مسیح غوندې احساس د یارانې و
بېلتون و، زه روان وم، خو تر اوسه پرې پوه نه شوم
هر څاڅکی ستا د اوښکو که الماس د یارانې و

یوازې وم، که نه، خو شیطانان مې ټول چپه کړل
یوازې مې له روح سره شاباس د یارانې و

د سترګو رپ کې داسې د غزني زیارت ته ولاړم
چې واک مې بر په ښکلي غوندې آس د یارانې و

د ژوند هره شېبه مې ستا په یاد کې شوله تېره
همدغه ستا خاطر و او که پاس د یارانې و

0 Comments:

Post a Comment

<< Home