غزل
چې مړ وم، را ژوندی شوم، ښايي لاس د یارانې و
دا څه عجب مسیح غوندې احساس د یارانې و
بېلتون و، زه روان وم، خو تر اوسه پرې پوه نه شوم
هر څاڅکی ستا د اوښکو که الماس د یارانې و
یوازې وم، که نه، خو شیطانان مې ټول چپه کړل
یوازې مې له روح سره شاباس د یارانې و
د سترګو رپ کې داسې د غزني زیارت ته ولاړم
چې واک مې بر په ښکلي غوندې آس د یارانې و
د ژوند هره شېبه مې ستا په یاد کې شوله تېره
همدغه ستا خاطر و او که پاس د یارانې و
هر څاڅکی ستا د اوښکو که الماس د یارانې و
یوازې وم، که نه، خو شیطانان مې ټول چپه کړل
یوازې مې له روح سره شاباس د یارانې و
د سترګو رپ کې داسې د غزني زیارت ته ولاړم
چې واک مې بر په ښکلي غوندې آس د یارانې و
د ژوند هره شېبه مې ستا په یاد کې شوله تېره
همدغه ستا خاطر و او که پاس د یارانې و
0 Comments:
Post a Comment
<< Home