Tuesday, September 12, 2006

د استاد تڼیوال په ویر کې

د درانه استاد حکیم تڼیوال د شهادت ویرنه


د زړه غوښتنه
زه منم چې دا خبره
سل په سلو کې رښتیا ده
چې دروند غم په زړګي راشي
د ماشوم په څېر به ژاړي
څه عجیب غریب دستور به درنه غواړي
بس دا نن خو دا کیسه ده تکرار شوې
زړه مې وايي
راډیو ووله په کاڼي
او رنګه ټلویزون ووله پر ځمکه
تر دې دواړو زړګی تور کړه
ترېنه راوله د زړه له کومي کرکه
انټرنېټ ته سل مني کولپونه راوړه
او دا پاڼې د خبر پکې کړه بندې
بس له ځانه حصارونه
د فولادو اسمانڅک تاو او را تاو کړه
چې خبر د حکیم جان د شهادت دې
تر غوږونو ونه رسي
که نه زړه به دې په درد شي
که نه زړه به دې له دوکه
ټول ذرې ذرې او ګرد شي
او د مینې دنیاګۍ به دې شي ورانه
د نفرت د زهرو ګوټ به دې نصیب شي
د نړۍ د شیطانانو وسوسې به
ستا د زړه خونه تباه کړي
په دې حال کې به شکمن شې
او انسان به درنه ورک شي
ټول جهان به درنه ورک شي
ته به ناست یې د غمونو
په توپان په ګردله کې
نو دا ژوند که دومره تریخ شي
چې د سر سړي دې ومري
او ته پایې د رڼو اوښکو څڅوب کې
بیا یې خوند څه؟
بیا یې رنګ څه؟
چې هوسا نه وې په ویښه او په خوب کې

0 Comments:

Post a Comment

<< Home