غزل

شپه وي زه او ته وو او تر منځ مو بل څراغ وي
دې عجیب منظر ته کار پرې ایښی بیا دماغ وي

ته چې په مسکا شې نو پوهېږې چې بیا څه وشي؟
بس نو هغه ورځ مې ګرانې زړه د ګلو باغ وي

دومره پراخي مې د جانان په خوږ نظر کې وي
مانه یې ورک کړی د همه لوریو سراغ وي

ستا پښتنه مینه وي زما په غرني زړه کې
ځکه خو مې ښکلیه یاره زړه ور باندې چاغ وي

ما وې ستا تر څنګه دا رقیب لکه تور مچ غوندې
دې وې ستا تر څنګ لکه چنار سره چې زاغ وي